Door: Erik van Itterzon. De oplettende lezer (precies één) had het gezien, in de vorige reeks columns ontbrak de mijne. Ik had wel wat anders te doen: ten gevolge van een eenzijdig fietsongeluk was mijn Irene aan huis gekluisterd. Beperkte bewegingsvrijheid, bed in de kamer, rollator, mantelzorg.
Gevallen op de Zwarteweg, geholpen door twee dames die de moeite deden naar haar welzijn te informeren en vervolgens met fiets en al thuis afgeleverd door een tot nu toe onbekende in een wit busje. Niet alle witte busjes zijn eng.
Nee, natuurlijk was er niets aan de hand, er was zéker niets gebroken, alleen een beetje geschrokken, maar misschien toch even naar de SEH in Amstelveen. Een paar uur later bleek de rechterarm toch gebroken, maar het goede nieuws was dat het rechterbeen pijnlijk was, maar dat was waarschijnlijk slechts een bloeduitstorting. Maandag belde het ziekenhuis, om te informeren naar het been. Ja, dat dachten we al, we hebben de foto’s nog eens bekeken en het lijkt toch wel degelijk gebroken. We gingen om ons te laten geruststellen, uiteindelijk zit je thuis met een gebroken arm en gebroken been. Vermijd ziekenhuizen, zoveel als je kan.
Buurvrouw Thea leverde ons een bed en een rollator, Karina wist ergens een niet gebruikte rolstoel, binnen de kortste keren stond ons huis vol. Breek je ooit een arm en een been, kies dan voor kruislings en niet aan één kant, dat is onhandig. Je kunt niet met krukken lopen, want díe arm is gebroken en een rollator bedienen met een hand schiet ook niet op. Naar buiten dus, in de rolstoel.
Ik weet niet hoe we er verzeild raakten, maar op een gegeven moment liepen we op de Oosteinderweg. Het trottoir is onbegaanbaar, niet alleen door de schots en scheef liggende tegels, maar ook door niet gesnoeide heggen en geparkeerde auto’s. Je kunt nog beter gewoon op de rijbaan gaan lopen, maar de schrik zat er bij ons nog steeds in dus dat durfden we niet zo goed. Dan maar vanaf huis naar de Westeinder. Elke route vanuit ons huis naar de watertoren was een uitdaging, maar gelukkig concludeerde de gemeente al eerder dat “in de wijk Stommeer vrijwel alles goed geregeld is”.
Steeds vaker voel ik me door de gemeente behandeld zoals een verwaarloosd kind zich moet voelen. Hoezo is in de wijk Stommeer vrijwel alles goed geregeld? Niet als je met een rolstoel of kinderwagen bent. Of met de fiets een rotonde moeten nemen. Of op de terugweg de fietsoversteek Mensinglaan/Hortensialaan neemt, want die eindigde lange tijd op een stoeprand van vijftien centimeter hoog. Wordt nu aangepakt, zo lijkt het, maar was dus al die tijd vrijwel goed geregeld. Meld het dan in FIXI, de wonderapp die alle gemeentelijke malheur aankan. De ene keer wordt er snel gereageerd op een melding, de volgende kan zomaar in het bakje ‘totaal oninteressant’ terecht komen, dan gebeurt er niets mee. Maar niet zo zeuren nou, we gaan ambitieus aan de slag, we bouwen een hotel, een Hilton hotel nog wel!
Inmiddels is Irene gelukkig weer fris en fruitig op de been en kan ze nauwelijks wachten het achterstalling onderhoud van de tuin te lijf te gaan. De rollator is weer ingeleverd, de rolstoel is weer weg. En ook wij denken voorlopig weer dat qua begaanbaarheid in de wijk Stommeer vrijwel alles goed geregeld is.
Erik van Itterzon is boekhandelaar in Hoofddorp. Wat hem hier in het dorp niet lukte, fikst hij in de grote polder. Literatuurliefhebber pur sang. Brengt desnoods de boeken bij u thuis. Scherpe pen, gedrenkt in relativeringsvermogen en humor. Eigenwijze kerel.
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
8 reacties
Ik lees dat je leven de afgelopen maanden letterlijk en figuurlijk een rollercoaster is geweest. Sterkte column weer en hopelijk niet tegen dovemansoren. Ik leerde weer veel…witte busjes toch vertrouwen en ziekenhuizen minder 😂. Oh ja en niet arm en been aan dezelfde kant breken!
Benieuwd naar je nieuwe leven als pensionado!
Dat zou idd handig zijn, want als “gewone, mobile” persoon heb je werkelijk géén idee van alle uitdagingen die een rolstoel of rollator met zich meebrengen!!
Al kan het, ongetwijfeld, nog veel erger! Helaas….
Wel fijn dat ik straks toch ook weer van het zuidelijk stuk “boulevard” gebruik kan maken…
Skander waarom moeten we zo langzaam rijden in de Ophelialaan.
Jij vertelde dat veiliger is voor spelende kinderen op straat.
Sorry maar ik heb nog nooit spelende kinderen daar gezien!
Ben zeer benieuwd Erik, Skander, Greet en dhr. of mevr. van de End trek eens de stoute schoenen aan en ga mee beslissen en stel jezelf verkiesbaar zodat je hier en verandering in brengt.
Stel jezelf de vraag wat kunnen wij als bewoners aan de huidige werkwijze van deze gemeente, haar bestuur en onze politieke vertegenwoordiging veranderen zodat bewoners wat vaker het gevoel krijgen dat zorgen en aandachtspunten serieus worden genomen, worden opgepakt ( binnen de ruimte van beschikbare middelen) en dat i.p.v. tegenwerking, weglopen en klein maken van ervaren problemen er vaker het gevoel van goede samenwerking ontstaat dat resulteert in gewenste verbetering van de eigen leefomgeving.
Ik woon ook in de Stommeer en deel je observatie dat er punten zijn die aandacht verdienen. Op basis van de opgedane ervaring om de verkeersveiligheid te verbeteren kan ik inmiddels voor mijzelf concluderen dat gemiddeld genomen een interactie met Aalsmeerse politiek of gemeente gelijkt staat aan een negatieve ervaring.
Echter, als ik bewoners probeer te mobiliseren om daar wat aan te doen, dan valt het krijgen van wat support ook niet mee. Klagen blijkt makkelijker dan in actie komen…
Bij mij is inmiddels in ieder geval een zekere irritatie ontstaan over de aandacht en kunde van lokale politiek en gemeente om simpele zaken te plannen en aan te pakken die om verbetering vragen. En hierbij enige creativiteit toe toepassen om dit te doen. Focus van deze gemeente lijkt gevoelsmatig veelal op bedrijvigheid en commercie te liggen en minder op, nou ja iedereen die geen eigen bedrijf heeft.
Daar valt zeker wat aan te doen maar vereist wel wat inzet en werk. Van onze vertegenwoordiging/raadsleden verwacht ik op dit gebeid inmiddels niet veel meer. Die zijn niet beschikbaar of chronisch ‘leek’ danwel ‘niet deskundig’ aldus hun eigen constatering.
Ik wil hier tijd en energie insteken om dit (samen met de gemeente) beter te krijgen. Maar dan heb je wel wat support en draagvlak van andere Aalsmeerders nodig. Alleen begin je tegen deze berg van bureaucratisch gedoe niets. Wie wil?
Totaal eens met dit mooi geschreven stukje. Wat de buuv betreft zo fijn dat ze weer op de been is. Wat de gemeente betreft. Mijn fixi meldingen daar wordt op gereageerd daar heb je haar weer. Toch blijf ik stug volhouden. Wie weer. Momenteel kan je beter in auto zitten in onze gemeente. Ben je nog beetje beschermd. Tegen de Aalsmeerse wanhoop.
Ik denk dat we misschien als Aalsmeerders het voltallig bestuur van Aalsmeer eens uit moeten nodigen voor een ritje door de gemeente in en achter de rolstoel of rollager,wnt naar mijn mening is Aalsmeer nog lang niet rolstoel,rollator en fiets veilig,misschien daar is een budget voor reserveren als voor de zoveelste keer een bureau inschakelen voor ons rotonde probleem,geef gewoon toe dat er voor de rotonde geen budget is ingedeeld dit jaar? Het is mijn persoonlijke mening,zit ik ernaast,dan daarvoor mijn excuses.
Degene die over de stoepen gaat bij de gemeente, zou zelfs eens een rondje moeten maken in een rolstoel of achter een rollator.