Zorg in Aalsmeer: ‘Huisvesting is ons grootste probleem’

Door: Jan Dreschler. De zorgsector lijkt steeds meer het zorgenkindje te worden van de Nederlandse samenleving. We horen over stijgende kosten, personeelsgebrek, falende zorg en toenemende vergrijzing met als gevolg daarvan een groter beroep op diezelfde zorg. Maar hoe is het eigenlijk in Aalsmeer gesteld met zorg en welzijn. In een aantal interviews met sleutelfiguren zoekt AalsmeerVandaag naar een antwoord op die vraag.

Ingrid Vonk is al 34 jaar werkzaam in zorgcentrum Kloosterhof en de laatste tien jaar heeft ze er de leiding. Ze is met recht opgeklommen in het bedrijf. Kloosterhof vormt samen met de Meerstede in Hoofddorp en de Meerwende in Badhoevedorp de stichting Zorgcentra Meerlanden. Kloosterhof zelf is een verpleeghuis met 54 plaatsen waarvan 33 met behandeling.

Brasserie legt verbinding
Er wordt zorg geboden aan zowel psychogeriatrische cliënten als somatische cliënten. Verder is er wijkzorg voor wie in de omgeving van het Kloosterhof woont, er is dagbesteding voor de omwonenden en een brasserie waar op grote schaal gebruik van wordt gemaakt.

Die brasserie is nieuw. Vroeger was er een traditionele zaal, maar langzaamaan is het uitgebreid tot een sfeervol ingerichte accommodatie, zeer ruim van opzet zodat iedereen uit het huis, maar ook van buiten daar kan vertoeven voor de koffie of een lunch. Ook de feestjes van bewoners van het huis of van de aanleunwoningen kunnen hier worden gegeven.

De brasserie heeft ook als doel om verbinding met de wijk te leggen. Het is volgens Ingrid de bedoeling dat er ook jongere mensen naar toe gaan om te lunchen en dergelijke, zodat er echte integratie tot stand komt. “De gemeente wil dat graag. Tegelijkertijd is het niet een volwaardig restaurant en zullen we ons ook niet als zodanig positioneren om de horeca niet in de weg te zitten.”

Hospicekamer
Nieuw is ook de hospicekamer die onlangs officieel werd geopend. “Al langere tijd was het zo dat ons wijkzorgteam wel terminale zorg gaf – overdag – maar dat het ‘s nachts een probleem was. Door deze kamer kunnen we iemand volledig begeleiden in de laatste fase van zijn of haar leven. Dankzij een zeer royaal legaat konden we deze ruimte realiseren. Het kan gebruikt worden voor de cliënten vanuit de wijkzorg of anderen die door de huisartsen worden aangemeld. De huisartsen zijn enthousiast.”

Zorgen over capaciteit
In het Kloosterhof werken 135 medewerkers en er zijn zo’n 80 vrijwilligers. De samenwerking met andere verpleeghuizen is erg goed. Wel zijn er zorgen over de capaciteit. Eigenlijk zou het huis gezien de wachtlijst uitgebreid moeten worden. Met name de wachtlijst voor PG, dat wil zeggen voor mensen met dementie, is heel erg groot. Vaak is er sprake is van overbruggingszorg bijvoorbeeld in Amsterdam, omdat er een acute situatie is terwijl er geen plek is in Aalsmeer. Somatische cliënten, met een lichamelijke aandoening, kunnen meestal wel op een redelijke termijn worden opgenomen.

Beeldbellen
Om in de toekomst aan al die zorg het hoofd bieden wordt naarstig gezocht naar manieren om efficiënter te werken. Daarbij wordt ook het digitale niet geschuwd. “Heel voorzichtig zijn we bezig om beeldbellen te introduceren, zodat we contact kunnen hebben met iemand zonder er langs te hoeven gaan. Ook het spraakgericht rapporteren is iets dat als proef gaande is. Heel veel tijd van verzorgenden wordt immers besteed aan administratie. Door dingen in te spreken in plaats van op te schrijven kan een hoop tijd gewonnen worden.”

Goede balans werk en privé
Ingrid ervaart geen personeelsproblemen “Nog altijd zien we kans om met eigen medewerkers de organisatie te runnen. Er zijn dan ook geen uitzendkrachten of zzp’ers bij ons. We hebben te maken met factoren die gunstig zijn bij de werving en bij het behoud van medewerkers. Bijvoorbeeld het feit dat we een kleine instelling zijn waar mensen door het hele huis werken. Iedereen heeft zo een grote betrokkenheid met elkaar. Verder is het met het personeelsbeleid zo dat er veel rekening wordt gehouden met de mogelijkheden en onmogelijkheden van medewerkers. We kijken gewoon wat iemand kan leveren aan uren en proberen dan het plaatje rond te krijgen. Je ziet dat daar waar meer rigide wordt omgegaan met de dienstlijst en de werktijden, het personeel terugloopt. Medewerkers hechten aan een goede balans tussen werk en privé. De puzzel is bij ons misschien wat moeilijker te leggen, maar we hebben zo wel voldoende mensen . Ook stagiaires die wij ons werken proberen we aan ons te binden door hen onmiddellijk een nulurencontract aan te bieden, zodat zij ook in vakantie en weekenden wat kunnen bijverdienen.”

Wat Ingrid ervaart als het grootste probleem voor de ouderenzorg in Aalsmeer is de huisvesting. “Je komt soms bij mensen in huizen die zo ongeschikt zijn, dat wil je niet weten. En als ze willen verhuizen dan blijken er te weinig woningen te zijn en ze zijn vaak ook nog onbetaalbaar.” Dat er weinig woningen zijn komt ook omdat de woningbouwvereniging rekening moet houden met diverse speciale doelgroepen.

Woonzorgzones
“Hier in de Clematisstraat zouden we zo vijftien mensen extra kunnen huisvesten en daarmee grote problemen oplossen. Maar dat zit er niet in. Het is eigenlijk jammer. Ooit was er het plan om woonzorgzones te creëren rond de instellingen, waar het goed was om te wonen als je hulpbehoevend werd. Bij ons zijn alle voorwaarden voor zo’n goede leefomgeving aanwezig, maar de huisvesting zit het in de weg. Een ander punt is dat we eigenlijk meer verpleeghuisplekken nodig hebben.  Maar het zorgkantoor wil daar niet aan.”

Weer een verbouwing
Om zaken nog wat beter te organiseren start er binnenkort een verbouwing op de begane grond. Daar zitten nu nog kantoren, maar deze verdieping zal geheel geschikt gemaakt wordt voor bewoners met dementie. Het gaat daarbij om twaalf cliënten. De kantoren worden verplaatst naar een nieuw te bouwen aanbouw.

Zo bruist Kloosterhof van activiteiten en van plannen. Ingrid is daar dag en nacht mee bezig. Maar dat is niet zo erg want ze woont dichtbij. “Het is voor mij meer dan werk, het is ook een beetje mijn hobby.”

(Foto’s: Arjen Vos)