Oekraïense zussen aan de bak in Aalsmeer

Door: Leni Paul. De oorlog in Oekraine, de strijd in ‘hun’ vaderland. Uiteraard zal de oorlog deze avond in het gesprek met Anna (32) en Ira (26) Ruban, afkomstig uit Kiev wel aan de orde komen. Maar via diverse nieuwskanalen komen de gruwelijke gebeurtenissen al dagelijks tot ons. Charkow, Kiew, Loekansk, Krmatorsk, het worden bekende namen voor ons. Sinds enkele maanden wonen de zussen Ruban in onze gemeente. We bepalen ons hier tot een persoonlijk gesprek met de twee jonge vrouwen. Hoe ondergaan ze Aalsmeer, hoe zien zij ons en wat viel hen op?

‘We zijn dol op stroopwafels en kibbeling’

We zoeken hen op in de pas gebouwde studio aan de Gedempte Sloot, om precies te zijn in het nieuwe appartementencomplex achter het pand van Bakkerij Vooges. Een woon/slaapkamer met in een deel daarvan een modern keukenblok met de benodigde apparatuur. Grenzend aan de gang zijn er de douche/toiletruimte en een bijkeuken (“de afwasmachine vinden we heel luxe…”)

Het gesprek voeren we in het Engels, beiden beheersen deze taal goed, hoewel ook feilloos enkele Nederlandse woorden door de conversatie zijn verweven.

Anna en Ira zijn zussen, beiden getrouwd en met een eigen baan. En toen het geweld losbarstte besloten beiden, mede op aandrang van hun echtgenoten, na een maand het land uit te vluchten.

“Met Nederland hadden we al langer contacten want onze vader woont en werkt hier als IT-ingenieur al enkele jaren dus we reisden na overleg met hem naar hier. Nee, onze mannen zijn daar gebleven, we hebben elke dag contact met ze. Wij zijn vanaf 1 april hier in Aalsmeer en konden hier mede dankzij de hulp van de gemeente, Wim en Corine Engel en hulpinstanties zoals Stichting Brood voor Leven hier verblijven.”

Acht jaar oorlog
Weggerukt van je echtgenoot, je appartement en je werkkring. Anna: ”Ira en ik hebben beiden onze masters degree en hadden een goede baan, ik in een tassenfabriek. Maar door de oorlog sloten werkgevers hun bedrijf, bewoners gingen in de schuilkelders. Maar jullie hier denken wellicht dat op 24 februari dit jaar de oorlog in Oekraine begon, maar in feite is die al acht jaar bezig.”

Zus Ira, die in het gesprek de leidende rol aan zus Anna overlaat, zegt desgevraagd als kunstenares een opleiding te hebben gevolgd. Ze toont ons een prachtig door haar zelf beschilderd T-shirt met daarop een vredig ogend landschap met bloemen.”

Croissants en soepstengels
En dan komen jullie na een lange reis, doodvermoeid en vol emoties in Nederland, een voor jullie vreemde omgeving. “We kwamen in contact met de gemeente en met de eigenaar van deze studio en mede door de Stichting Brood voor Leven kunnen we hier wonen. En we wilden natuurlijk graag aan het werk. Niet in ons eigen vak, dat zou moeilijk zijn, maar we konden wel terecht in het bedrijf van onze huisbaas, Wim en Corine Engel van de bakkerij Vooges. Wij zijn daar nu dagelijks bezig en helpen bij het deeg maken voor het brood en worden bijvoorbeeld ook ingeschakeld bij het kneden van croissants en het maken van soepstengels. We zijn de assistenten. We hebben op 16 mei een contract getekend en werken tweeëndertig uur per week.”

De zussen geven aan ‘s morgens om half vijf op te staan, hun werktijd begin om zes uur.

Klik met Carla
“We hebben ieder een fiets en hebben sinds we hier zijn al heel veel gefietst door Aalsmeer en daar buiten. En hoe we Aalsmeer vinden? Mooi, schoon, mooie architectuur, prachtige gebouwen. We genieten van de mooie tuinen, de mensen onderhouden die goed. Erg mooi. We vinden de mensen in de straat ook heel vriendelijk. Naast fietsen wandelen we ook heel veel.”

Ira legt omstandig uit dat ze vaak wandelen op het Stokkenland. “Zo mooi daar. We zijn daar in contact gekomen met een aardige kunstenares, Carla Huson. Ze maakt prachtige dingen en omdat ik me zelf ook bezig houd met kunst had ik direct een klik. We zien haar vaak,” vertelt Ira die een treffend aquarel maakte van de hond van Carla.

We verwijzen uiteraard direct naar de Kunstroute in de etalages in het centrum waar een uitgebreid scala van schilder-, teken- en andersoortig werk wordt tentoongesteld. En ook maken we hen attent op het Flower Festival Aalsmeer. De uitbundige bloemenpracht zal hen ongetwijfeld versteld doen staan.

Dure buskaartjes
Wat viel jullie, komend uit een hier tweeduizend kilometer gelegen oosteuropees land, nog meer op? “De prijzen van het openbaar vervoer. We nemen soms de bus, het was een shock toen we de prijs van het buskaartje hoorden. Wat ons ook is opgevallen: in vergelijking met ons vaderland gaan jullie hier al om zes uur aan het avondeten, dat is voor ons heel vroeg.”

En met welke culinaire hoogtepunten hebben jullie al kennis gemaakt? “We zijn allebei dol op kibbeling en ook op stroopwafels.”

Onze Nederlandse taal kent begrijpelijkerwijs voor hen nog veel geheimen, zo zeggen ze. Het neemt niet weg dat ze ongevraagd en niet zonder enige trots de befaamde zin ‘de kat die krabt de krullen van de trap’ laten horen. De twee zussen voelen zich hier duidelijk thuis, prijzen ons land en zijn bewoners, maar zien wel uit naar de dag dat ze weer terug kunnen keren naar het eigen land.

Anna: “De oorlog moet toch eens voorbij gaan. Ik ben 27 augustus jarig en dan hoop ik echt weer thuis te zijn.”

Foto’s Arjen Vos