– Hoi Dick
– Ik ben heel blij met je reactie.
– Ik stond echt op het punt (toch) te reageren. Je hebt me gered, gelukkig! Dank daarvoor!
– Leuke’ column, Dick!
– Maar ik moest het even van me afschrijven zoals je merkt. Bij jou doe ik dat graag!
– Ik was blij met je commentaar dus.
– Je hebt echt wel een punt wat de columns van mij betreft.
– Ik ga hard nadenken over je advies!
– Het begint om 8 uur. Dus even eerder er zijn is oké. Je kunt, als je op de fiets bent en dat leuk vindt, bij mij langskomen, zodat we samen ‘oprijden’. Kijk maar.
– Prima zo, Dick. Het leek me al safe, want nu weet ik het zeker.
– Dank voor je serieuze reactie ook, die me sterkt.
– Sinds donderdag ben je koploper als meest gelezen stuk. Mensen zijn dus geïnteresseerd in zoiets! Goeie zaak. Ik dacht: ik meld het even.
– Goede vakantie! Ik zal je niet bellen, behalve als het écht dringend is.
– Zet het even uit je hoofd!
– Je zet me verder wel aan het nadenken…
– Ik was inderdaad te voorzichtig misschien. Toen heb ik er onder het boodschappen doen even over nagedacht en besloten door te zetten. Dank voor het zetje!
– Aan jou de columnbeurt zaterdag, ik zeg het nog maar even…
– Je hebt nog een reactie te goed van me. Ten eerste: goeie vakantie gewenst!
– Beetje bijgekomen van het ‘gedoe’ voor je vertrek, hoop ik.
– Natuurlijk houd ik mijn oren open en hoor je van me zodra ik iets opvang.
– Groet, Han
Ik heb ze geteld, ruim zestig mails. Daterend vanaf eind februari vorig jaar. Waarom ik die van Han heb bewaard, terwijl ik vele andere berichten wel uit m’n mailbox heb verwijderd? Geen idee.
De oudste mail is van 28 februari 2015, bijna een jaar geleden dus: ‘Vannacht kwam ik thuis van een schitterende barokopera in de Stadsschouwburg, 4 (!) uur genieten van mooie muziek.’
Han, die ik veertig jaar geleden bij de Aalsmeerder Courant voor het eerst ontmoette, was woensdagavond opnieuw bij de opera. Hij had nog getwijfeld of hij er wel heen zou gaan, omdat hij zich niet goed voelde. Maar hij wilde zo graag. Het werd dit keer geen ‘4 uur genieten van mooie muziek.’
We waren een klein beetje elkaars klankbord geworden, sinds ik vijf jaar geleden voor Han ben gaan schrijven. Bij twijfel vroeg ik Han om raad. En andersom. Ruim zestig keer ‘Hoi Dick’ en evenzoveel keer ‘groet Han.’
Veel mails gingen over de ‘valse accounts’, waar zowel Han als ik onder gebukt gingen. We hebben wel eens tegen elkaar gezegd: als we niet uitkijken, kost het onze gezondheid. Hij steunde mij onvoorwaardelijk.
Of ik de mails van Han nu ga verwijderen? Deze zeker niet: ‘Als ik je kan helpen, weet je me te vinden – dat blijft gelden. Mensen die ik over de kwestie spreek, zeg ik altijd, dat ik voor de volle 100 procent voor je insta. Dat zeg ik niet bij iedereen.’
Han, bedankt!
Groet,
Dick Piet
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
