Klaar voor de toekomst

Zojuist de mannen van de glasvezelkabel uitgezwaaid. Sinds vandaag zit de aansluiting van de glasvezel  tot in de meterkast. Al in mei werd de kabel door de straat gelegd en piepte er bij de voorgevel een stukje groene kabel uit de grond. Wat een rare plek, precies aan de verkeerde kant van de voorgevel. Dan zou de kabel niet onder de vloer weggewerkt kunnen, maar over de vloer lopen en dat leek me te ouderwets voor glasvezel. De huidige, hopeloos verouderde kabel, komt via de kelder het huis in, precies aan de andere kant. Bellen dus en dan maar hopen op medewerking.

“Bent u klaar voor de supersnelle glasvezelweken?” Nou, reken maar! Maar ik was verzeild in een supersloom keuzemenu. Na mijn keus te hebben gemaakt werd na een paar minuten de verbinding verbroken. Naar later bleek omdat ik anders te lang in de wacht zou hebben gestaan. Over het begrip supersnel kan je nog aardig van mening verschillen, zo bleek. Uiteindelijk toch iemand aan de telefoon, afspraak gemaakt, opzichter op bezoek, een en al begrip. De kabel moest  niet worden omgelegd, maar opnieuw geschoten, zo werd mij verteld.

Dat is nog knap ingewikkeld, want dat is pas verleden week gebeurd, ruim vier maanden na de eerste afspraak. In de tussentijd zijn er vele afspraken gemaakt, helaas kwamen er elke keer mannen die een kastje in mijn woonkamer wilden monteren. Wat ik dus niet wilde. Of er kwam helemaal niemand opdagen, hoewel dat wel was afgesproken en ik er keurig voor thuisbleef. Tot vorige week, toen werd er een afspraak met me gemaakt. Twee dagen later, op een vrijdag, is de kabel omgelegd. Of omgeschoten, ik was er niet bij.

Ter hoogte van de kelder piepte nu een stukje groene kabel uit het trottoir. En vandaag was het zover. Om half tien en dus niet om acht uur, zoals afgesproken, waren daar twee Brabantse mannen. Uit Brabant, om in Aalsmeer een kabel aan te sluiten? Om half zeven vertrekken, om half tien bij mij, dat zijn rare dagen!

Maar het is me haarfijn uitgelegd, deze mannen stammen uit een eeuwenoud kabelleggersgeslacht. Al generaties leggen zij kabels door het hele land, als er ergens een kabel gelegd moet, dan kom je als vanzelf bij de Brabanders uit. Dus de gedachte dat we misschien met z'n allen wel ietsjes te veel aan Caiway betalen, waardoor Caiway mannen uit Brabant dure uren in de auto laat rijden om hier kabels te leggen, die gedachte heb ik laten varen. Het puikje van de Nederlandse kabelleggers heeft vandaag mijn aansluiting gerealiseerd.

Ik kan er nog niks mee, pas in de loop van volgend jaar komt er signaal via de kabel. Het tempo van de supersnelle glasvezel kennende, verwacht ik dan uitzendingen van Pipo de Clown, De Verrekijker en Van gewest tot gewest. In zwart wit.