Kabouterhuisje binnenkort gesloopt

“Staat het niet op de monumentenlijst dan?” Die vraag wordt Ton Spring in ’t Veld de laatste weken geregeld voorgelegd. Hij is sinds kort de eigenaar van het kleurrijke huisje op Uiterweg nummer 65 en resoluut in zijn plannen de woning te slopen: “Binnen een maand is het wel gebeurd…”

Bij het affietsen van de Uiterweg valt op hoe de vernieuwing hier de laatste tijd heeft toegeslagen. Rustieke woninkjes uit vervlogen tijden ruimen haast bij bosjes het veld om plaats te maken voor veelal megalomane villa’s. Hoeveel ruimte heeft een mens, een gezin, nodig om gelukkig te zijn? Het lijkt hier aan Aalsmeers goudkust momenteel niet op te kunnen. Terwijl de woningnood steeds nijpender wordt en de bouwgrond schaarser, verrijst op de Uiterweg het ene na het andere huis op percelen van een hectare of meer.

Door de vloer gezakt
Terug naar huis nummer 65 wat ook wel bekend staat als ‘Het kabouterhuisje’ of het ‘Huisje van Hans en Grietje’. Achter de tamelijk verweerde houten wanden treffen we vrijgezel Ton die juist bezig is de woning van de binnenkant vrijwel volledig aan het ontmantelen. Nichtje Julia is bij toeval op bezoek en kijkt geïnteresseerd toe wat er allemaal staat te gebeuren.

“Alles wat ik zelf kan doen is meegenomen,” zegt hij, “het asbest is al verwijderd en ook de keuken is er al helemaal uit. Inclusief de Ikea-oven die er nog instond.” Ton moet lachen als het over de vloer gaat waar hier en daar grote gaten in zitten. “Een van de slopers wilde van de wc gebruik maken maar toen hij er op zat zakte hij gedeeltelijk door de vloer. Dat geeft wel aan in welke staat het huis verkeert.”

Historisch erfgoed
Renoveren is volgens hem en deskundigen dus geen optie en daarom moet het plat. Komt er net zo’n villa voor in de plaats als we her en der op De Buurt aantreffen? Ton beseft als Aalsmeerder de waarde van historisch erfgoed, monument of niet, en stelt ons gerust: “Ik heb bouwtekeningen laten maken van deze woning en laat het op exact dezelfde manier terugzetten. Ook in dezelfde kleuren. Het enige verschil is dat het aan elke kant een halve meter ruimer wordt. Het is nu namelijk best klein.”

Om dat te bewijzen geeft hij een korte rondleiding door het woninkje. Het stijle trapje mondt uit in de bovenverdieping waar onder het schuine en gortdroge houten dak twee slaapkamers geweest moeten zijn. Dat was vast heel knus maar zo petieterig dat je voortdurend je hoofd zou stoten. De trapleuning is opvallend fraai gedecoreerd. “Die probeer ik er in zijn geheel uit te krijgen en mee te nemen in het nieuwe huis,” aldus de nieuwe eigenaar. Wanneer hij het nieuwe huis hoopt te betrekken kan hij nog niet met zekerheid zeggen. “Eerst dit maar eens slopen…”

Tekst en foto’s Arjen Vos

Klik op aalsmeer.nl/corona om onderstaande tekst zonder opmaak te lezen.