AutoMaatje gouden greep en uitkomst voor velen

Door: Leni Paul. Met veel enthousiasme startte in maart 2020 de door de ANWB in samenwerking met de gemeente opgezette vervoersservice voor ouderen die minder mobiel zijn. Precies een week na die datum zetten de coronamaatregelen een streep door de rekening en kwam dienstverlening AutoMaatje tot stilstand. Nu, bijna twee jaar later, kijken we met drie enthousiaste dienstverleners’ terug. Hoe gaat het met AutoMaatje en is er hoop voor de toekomst?

We hebben een afspraak met drie bij AutoMaatje betrokken vrouwen en alle drie zijn ze van het type: aanpakkers. Vrouwen die je doen denken aan het bekende liedje van Claudia de Breij waarin het onderwerp’ schuilen in barre tijden’ centraal staat.

”Niet iedere gemeente staat open voor dit landelijke initiatief,” zegt Hilda van den Berg, “ik ben er bij betrokken geraakt toen ik 60 was en afgekeurd werd in mijn baan in de zorg. Dat werd te zwaar. Ik ben nogal technisch, kom uit de familie Van den Berg op de Legmeerdijk (autobedrijf red.) en ben toen als vrijwilliger via Stichting Vita Welzijn alarmapparaatjes gaan plaatsen bij mensen die niet zo technisch waren.”

Vrees voor besmetting
Toen AutoMaatje werd opgezet meldde Hilda zich al snel aan en is sindsdien drie ochtenden telefonisch beschikbaar om afspraken te maken. “De corona heeft roet in het eten gegooid, althans in het begin. Onze chauffeurs zijn allemaal vrijwilligers, doorgaans wat ouder en de vrees om besmet te raken was groot aanwezig. Maar langzamerhand komt de boel gelukkig weer op gang, althans in beperkte mate. Kon men ons, ingeschreven bij AutoMaatje, voor allerlei doelen inschakelen, beperken we ons nu op dit moment tot ritjes voor medische doeleinden. Dus we rijden desgevraagd naar ziekenhuizen, naar de huisarts, naar de tandarts.”

Voor minder mobiele Aalsmeerders en Kudelstaarters betekent AutoMaatje een uitkomst. Enthousiaste reacties van de gebruikers zijn niet van de lucht. Wie belt krijgt doorgaans de opgewekte Hilda aan de telefoon die in overleg met de aanvrager de ritten samenstelt. De organisatie heeft een kantoor in Kloosterhof, maar in coronatijd werken de medewerkers vanuit hun eigen huis.”

Goede contacten
Na de ins en outs van de werkwijze van AutoMaatje te hebben genoteerd laten we twee enthousiaste ‘chauffeurs’ aan het woord. Zij gaan er met Aalsmeerse en Kudelstaartse ‘cliënten’ op uit en geven een beeld van hun ervaringen.

Ria Koehler (69) is afkomstig uit Aalsmer-Oost en weet, zo zegt ze, als kwekersdochter van aanpakken. En als scholiere (ze doorliep de Ulo) was het niet ongebruikelijk om ook in vaders kassen de handen uit de mouwen te steken. Na diverse administratieve banen maakte ze door een stage bij Ons Tweede Thuis kennis met de wereld van de verzorging, de dienstbaarheid en het bezig zijn voor anderen.“Ik dacht, dat is me op het lijf geschreven.“

We spreken uit ervaring als we stellen dat Ria bzich bij een kleine tegenslag niet uit het veld laat slaan en je de indruk geeft van ‘met Ria in de buurt komt  het wel goed.’ Dat hebben inmiddels naast ook organisaties als Ons Tweede Thuis ook Stichting Gastenverblijf van het UMC kunnen ervaren waar Ria gastvrouw is in Dagcentrum Westwijck, Stichting De Vrijbuiter waar ze indien nodig helpt bij de Activiteiten van de cliënten. Ze zegt zich recent te hebben opgegeven voor Thuisgekookt waarbij wordt gekookt voor buurtgenoten.

Soep
Over haar werkzaamheden bij AutoMaatje is ze erg tevreden. “Ik rijd graag auto. Je hebt ontmoetingen met aardige mensen die je rijdt en dat vind ik erg leuk. Doordat ik in oost ben opgegroeid ken je er ook al vele. Mensen zijn blij als ze vervoer hebben, ik ben blij met mijn leuke werk. O ja, ik heb ook geholpen bij de verbouwing in De Oude Veiling en ik kook er nog elke week met de mensen van Ons Tweede Thuis soep voor alle bewoners. Ik heb een fijn leven.”

Ook Madeleine Gasille, sinds augustus 2020 gevestigd in de Hornmeer, is enthousiast over haar chauffeurswerk. De 73-jarige, jeugdig ogende nieuw-Aalsmeerse werd geboren in Den Haag maar door het beroep van wijlen haar echtgenoot die chirurg was in diverse Nederlandse ziekenhuizen woonde ze op onder meer in Amsterdam, Rotterdam en Kloetinge. Madeleine voltooide een studie in de Franse taal en letterkunde, was en is nog steeds tolk-vertaler met een warme belangstelling voor het land van Voltaire.

Leuk dorp
“Toen ik weduwe werd wilde ik graag gaan wonen in de buurt van mijn kinderen. Een zoon woont in Aalsmeer, een andere zoon en dochter dicht in de omgeving. Ik kwam hier en vond Aalsmeer een leuk dorp. Langzamerhand ben ik mijn woonplaats wat beter gaan kennen. Zo ben ik bijvoorbeeld op een quiltcursus in de Doopsgezinde Gemeente en ben ik ook eens gaan kijken of ik me wellicht ergens nuttig kon maken als vrijwilliger. Ik was al betrokken bij de Voedselbank en rij ook nog steeds voor Tafeltje Dekje waar je dan eens in de vijf weken drie keer in de week maaltijden rondbrengt. Ook drink ik nog steeds eens in de week thee bij een oude dame. Het is toch fijn dat je dat allemaal kunt doen. Ik voel me een bevoorrecht mens.”

En hoe kwam AutoMaatje in zicht? “Ik zag een oproep staan en heb me aangemeld. Ik rijd graag auto en tot nu toe heb ik fijne mensen ontmoet. Ik leer ook andere routes kennen. Het is een goed initiatief en het is fijn dat je dan weer anderen van dienst kan zijn.”

Foto’s Jaap Maars