Diamanten bruidspaar walsend het huwelijk in

De woning op Oosteinderweg 331 ademt de sfeer uit van geschiedenis. Dit gevoel van vroeger wordt onder meer veroorzaakt door pleisterwerk aan de buitenmuren, de stoeptegels in het klompenhok, de achterdeur die uitnodigend open staat en een aantal nostalgische foto’s aan de muur.

 

Opoe

Het oude huisje is bijzonder lang in de familie en moet door de jaren heen heel wat meegemaakt hebben. De opoe van Nel Outshoorn heeft er zelfs nog gewoond. “Toen mijn grootouders 60 jaar getrouwd waren is er nog een foto voor het huis genomen waar ik als zesjarig meisje op sta,” aldus de bruid.

 

In de gemoedelijke woonkamer zit het echtpaar stralend naast elkaar de gebeurtenissen van deze middag af te wachten. Boeketten op tafel en aan de muur een trouwfoto in sepia.

 

Foto De Boer

Op de kop af 60 jaar geleden gemaakt door Foto De Boer. Naast de foto tikt de klok. Het wachten is op het bezoek van de burgemeester. De pers begint vast met een vragenvuur.

 

Wim en Nel zijn allebei goede praters. Om en om wordt het initiatief genomen. Soms van de hak op de tak, maar zo passeert in een half uurtje wel een heel huwelijksleven in vogelvlucht.

 

Knipperlicht

Het stel, allebei opgegroeid aan de Oosteinderweg, leerde elkaar, zoals velen in Aalsmeer, kennen bij de dansles in Bloemenlust. “Waar nu restaurant Het Strandpaviljoen is, dat noemden we vroeger ‘de puist’, kreeg ik als 16-jarig meisje dansles van meneer Geurts.Die was in de zomer badmeester en in de winter dansleraar,” vertelt de bruid.

 

Ze trok destijds de aandacht van een iets oudere, rijzige jongeman, genaamd Wim. Hij werd haar danspartner. Het was volgens haar niet direct dikke verkering. “In het begin hadden we een beetje een knipperlichtverhouding: aan-uit-aan-uit…”

 

Gelukt

Maar toen het aanbleef, zat het ook goed tussen die twee. Hun lievelingsdans was de vlugge (Weense) wals. Maar heel vlug getrouwd werd er nog niet. Dat duurde nog zes jaar. In het voormalige raadhuis aan de Dorpsstraat beloofden de twee elkaar een levenlang trouw te zijn. Dat is aardig gelukt.

 

De trouwambtenaar was meneer Braber. Afgelopen zondag vierde het bruidspaar feest in Het Wapen van Aalsmeer. Gelegen naast het Oude Raadhuis en het Braberpad. Zo was de cirkel weer rond.

 

Seringenkweker

Wim, inmiddels 86 jaar oud, was zijn werkzame leven seringenkweker. Toch zag dat er aanvankelijk niet naar uit.

 

“Ik was opgeleid in de techniek en werkte bij de KLM, waar ik elektrische apparaten moest repareren. Maar toen mijn schoonvader vrij jong overleed, moest er iemand de seringenkwekerij overnemen. Ik had altijd het idee om iets voor mezelf te beginnen. Ik wist niets van het kwekersvak af, maar het personeel van mijn schoonvader heeft me geholpen en opgeleid.”

 

Groene vingers

Wim moet wel groene vingers gehad hebben, want hij is twee jaar geleden pas gestopt met actief meewerken. De twee zonen namen de kwekerij lang geleden al over en lieten pa, die toch bij het bedrijf woonde, lekker meedraaien.

 

Dan komt de burgemeester. Maar niet met lege handen. Een prachtig boeket in de ene en een kopie van de 60 jaar oude trouwakte in de andere hand. Met de ambtsketting om is het echt officieel bezoek. Het bruidspaar glundert, poseert gewillig en vertelt opnieuw honderduit.

 

Foto boven: burgemeester Vonk verrast het bruidspaar met bloemen en een trouwakte. (foto's Arjen Vos)