Hoe is het nu met… Ernie Wesselius?

Als muren zouden kunnen spreken, dan zouden er op deze zonnige dinsdagochtend veel mooie verhalen kunnen worden  gehoord. We zitten namelijk in de riante, ruime woning van Ernie en Hannie Wesselius. Het Aalsmeerse echtpaar woont sinds september 1972  in het voormalige imposante postkantoor aan de Zijdstraat. Gelukkig staat de gastheer niet alleen borg voor diverse interessante feiten, feitjes en verhalen, maar worden ze ook opgedist met een groot gevoel voor verfijnde humor.

Nee, het wordt die ochtend niet uitsluitend wat weemoedig terugkijken op het verleden, hoewel we uiteraard niet ontkomen aan een terugblik op de jaren dertig van de vorige eeuw toen de vader van de nu 77-jarige Ernie de Aalsmeerder Courant oprichtte.

“Om precies te zijn, in 1931 en pas in 1948 kwam de krant in handen van Klaas de Boer. Mijn moeder heeft ook altijd een belangrijke rol gespeeld en met name in de boekwinkel waar zij de scepter zwaaide. Er was in Aalsmeer een kleine boekwinkel van Veer, op Zijdstraat 10 naast het postkantoor en mijn vader nam die over. En vele jaren was het postkantoor hier gevestigd. Tot 1971. En toen hebben wij het gekocht.. Ja, er is wel een en ander aan veranderd, maar diverse elementen, zoals tegels in de gang en dergelijke, verwijzen nog naar het postkantoor.”

In 1906 werd het postkantoor in de Zijdstraat gebouwd. Volgens Wesselius was de architect Peters, de rijksbouwmeester van alle landelijke postkantoren. Zo is er duidelijk gelijkenis met postkantoren in andere Nederlandse plaatsen, onder andere Amsterdam.

Er is na de functie van het gebouw als postkantoor een prachtige winkel gecreëerd en een heerlijke leefruimte ontstaan waarin het echtpaar Wesselius al weer een halve eeuw woont en hebben gewerkt en waar ook de inmiddels uitgevlogen twee zoons en een dochter hun jeugd doorbrachten.

Ernie Wesselius was het enige kind van het echtpaar Wesselius.

“Moeder zette zich in voor de boekwinkel, vader had naast de Aalsmeerder Courant, militaire banden en meldde zich voor de oorlog bij de Luchtwachtdienst en was onder andere actief in de illegaliteit. Hij kwam door die activiteiten nog terecht in het Oranjehotel in Scheveningen. Ja, dat was een spannende tijd.”

Met ontzag spreekt hij over met name zijn moeder die in die oorlogsjaren de zaak draaiende hield en lange tijd onkundig was van de verblijfplaats van zijn vader.

Boekenvak trok
Ernie ging tot de vijfde klas naar de Christelijke School van meester Bierling om verder te gaan op de Dreefschool en het 1e Christelijke Lyceum in Haarlem. En toen? Het boekenvak in bij moeder? “Ja, dat trok me wel. Ik ben de vakopleiding voor de Boek – en kantoorboekhandel gaan doen en diverse andere studies. De winkel liep goed, we waren lange tijd de enige gespecialiseerde boekwinkel in Aalsmeer en kochten zelfs in 1959 een pand in de Ophelialaan, waar nu restaurant Oh is gevestigd. Vandaar zijn we naar de overkant gegaan, waar de Decorette zat en tenslotte naar het pand van Reeker-Wonen op nummer 151. Hier hebben we tot 31 december 2000 gezeten. Op 1 januari 2001 hebben we de beide zaken verkocht, werd het pand in de Zijdstraat Plantage Boekhandel en de Ophelialaan Readshop. In 2003 werd Constantijn Hoffscholte de nieuwe eigenaar. Tot 2013 heeft hij de scepter gezwaaid. Inmiddels heeft Angéle Aartman de zaak overgenomen. Heel bijzonder dat er nu al zo lang een boekwinkel is gevestigd.”

Dat de Zijdstraat de Zijdstraat niet meer is is een levensgrote dooddoener. Nu zouden we kunnen verzinken in weemoedig terugkijken op de zogenaamde goede oude tijd waarin de Zijdstraat floreerde als het kloeke, bloeiende middenstandscentrum, maar dat onderwerp komt al zeer regelmatig aan de orde. Ook op het heerlijke met fleurige planten ingerichte gerieflijke terras van de familie Wesselius zijn de vele veranderingen in de gemeente zichtbaar. Keken we daar enkele jaren geleden onder andere nog uit over de vele akkers en de Historische Tuin. Inmiddels zijn daar de supermarkt en de appartementen verrezen.

Voor zowel Ernie als voor zijn vrouw zijn er, zo blijkt uit ons gesprek, nog veel mooie dingen in het leven over om wat zij noemen, ‘dankbaar’ voor te zijn. Niet bij de pakken neerzitten is hen op het lijf geschreven. Daarbij is hun geloof een sterke drijfveer geweest. Met name Ernie heeft zich vanaf zijn tienertijd ingezet voor diverse zaken, de zondagsschool, de Eltheto-jongerengroep samen met Hannie en andere kerkgerelateerde organisaties. Dwang van  thuis? “Nee, bij mijn ouders telden kerkmuren niet! Het Leger des Heils nam een prominente plaats bij hen in. Later hebben Hannie en ik zelfs nog een leuk contact gekregen met Majoor Bosshardt. Toen de Aalsmeerse Christen Gemeente, nu Aalsmeerse Cama Gemeente, ontstond zijn wij lid geworden. Dat ik me graag inzet voor anderen op divers gebied heb ik van huis uit meegekregen. Dat deed ik al in de jeugdbeweging. Ik heb ook graag toneel gespeeld en hou van cabaret.”

Dol op cabaret
Als cabaretier ontpopte je je tot veler verrassing onder andere bij het afscheid van huisarts Jan Meijer toen hij in 1997 afscheid nam. Je verraste ons toen met sprankelende bijna professionele teksten uit de eigen fantasie. “Ja, ik ben dol op cabaret”.

Hij neemt ons mee naar de rijkgevulde boekenkast met daarin onder meer  een flink aantal werkjes van Nederlandse bekende cabaretiers. Ineens krijgen we onverwachts een speelse uitbarsting op de piano te horen. Nee, we zijn niet op bezoek bij een eenzame oudere achter de spreekwoordelijke Geraniums…. “We fietsen veel.” En je hebt ook nog steeds maatschappelijke activiteiten. Een koninklijke onderscheiding viel je in 2013 dan ook ten deel.

“Ik was geruime tijd voorzitter van Dorcas, spreek regelmatig in kerkdiensten voor de bewoners van zowel Zorgcentrum Aelsmeer, Kloosterhof, Rozenholm en Bornholm in Hoofddorp. Dat is dankbaar werk. Het is zo mooi die mensen een boodschap van hoop en troost te brengen. Helaas door Corona nu geen diensten. Verder heb ik nog, freelance, 5 jaar Radiokinderprogramma’s bij de EO gemaakt en niet te vergeten zo’n 10 jaar namens de CAMA voor  Radio Aalsmeer. En je kan mij nog vaak achter de piano vinden en ben ik ook graag met mijn fototoestel in de weer. Weet je dat ik nog een oude Rolleiflex heb? Mijn vader was door dokter Oei aangestoken om mij te leren fotograferen, ik heb dat virus nog. Door Hannie en 14 kinderen/kleinkinderen is er altijd inspiratie. Was ook lid van de filmclub van Daan Offerman.”

Een laatste vraag. Beneden bij de entree van je huis staat er als naambord E.F.P.O.Wesselius. Waar staan die letters voor?
(lacht geheimzinnig) “Dat staat voor Ernst Feito Paul Oncken, oude familienamen uit Oost Friesland stammend, maar hou het maar gewoon op Ernie, hoor !”

Tekst Leni Paul Foto’s Jaap Maars

 

3 reacties

  1. Geweldig mooi interview. Leuk om Ernie Wesselius, geboren verhalenverteller, cabaratier en evangelist zo te beschrijven. Heel herkenbaar. Zo zichzelf inzetten voor de maatschappij en andere. Mooi dat er zulke mensen zijn in onze omgeving.

  2. Hieronymus van Alphen noemde het al in één van zijn gedichten: “Een vriend, die mij mijn feilen toont”
    Dankjewel Dick! Hoe zou ik overigens een oud-hoofdredacteur van de Aalsmeerder Courant tegen spreken 😉

  3. Leuk om Ernie hier tegen te komen. Maar wat hij vertelt, dat de Aalsmeerder Courant in 1931 is opgericht, klopt niet. Dat moet – om precies te zijn – 21 april 1928. Zijn vader gaf de krant uit vanuit het pand Weteringstraat 15. In 1931 verhuisde zijn ouders naar de Zijdstraat. Voor de geschiedschrijving wilde ik dit toch even kwijt. Verder een mooi verhaal van Leni Paul.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *





banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
flower art museum
historische tuin
adv-Toneel
banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
flower art museum
historische tuin
adv-Toneel